Waarom is het nagenoeg onmogelijk om te communiceren met de Overheid, zorgverzekeraars, gemeentes en noem ze allemaal maar op. Waarom krijgen we geen antwoord op onze brieven. Waarom krijgen we geen antwoord op onze e-mails. Waarom bellen ze met afgeschermde nummers zodat terugbellen onmogelijk is, en waarom is het standaardantwoord bijna altijd: “Welke brief? Geen idee waar u het over heeft, wij hebben nooit iets van u ontvangen”. En wanneer je wel een antwoord krijgt per email gebruikt men steeds vaker een noreply-account, dus dat schiet ook niet op.
Wanhopig, boos en verdrietig worden we ervan en deze enorme minachting richting de mensen heeft inmiddels al vele dramatische gevolgen gehad en dan hebben we het niet alleen over financiële en maatschappelijke situaties. Dit soort drama’s maken we helaas bij de Werkgroep maar al te vaak mee.
Vroeger…
Al jaren loop ik me suf te piekeren hoe deze situatie is ontstaan en dat communicatie met deze instituten nagenoeg onmogelijk is terwijl we allemaal over de meest moderne communicatiemiddelen beschikken en documenten en bestanden met een bloedgang van A naar B kunnen worden getransporteerd.
Heel erg lang geleden, toen we nog geen computers hadden, alleen een vaste telefoon, later incidenteel een semafoon en nog later een fax moesten we zakelijk ook communiceren. En dat ging als een tierelier. We kregen de juiste antwoorden op onze vragen en gaven de juiste informatie wanneer deze aan ons werden gevraagd. En binnen de afgesproken termijn. En als er om wat voor manier toch iets niet helemaal volgens planning ging loste je het op. Al zat je de hele nacht op kantoor, de klant was koning!
Wat is er misgegaan, bij wie is het misgegaan, waarom is het misgegaan en wie zijn er schuldig aan dat het nu allemaal misgaat. Natuurlijk heb ik al jaren een vermoeden, maar ja, kom maar eens met harde bewijzen…
Daarom zullen we binnenkort dieper ingaan op deze absurde situstie.